Dziesięcioletnia Ronja mieszka wraz z rodziną w niewielkim mieszkaniu w blokowisku na przedmieściach Oslo, lecz wciąż śni o cichej drewnianej chacie w lesie, o gwiaździstej nocnej niebie i odgłosie wycia wilków. Nadchodzi grudzień i kolejny raz jej ojciec – Tata – traci pracę. Wreszcie udaje mu się zatrudnić jako sprzedawca choinek – nagle w mieszkaniu znów pachnie świerkiem, a lodówka jest pełna. Jednak nadzieja okazuje się krucha. Gdy pieniądze pojawiają się na moment, pokusa pubu „Stargate” i starych przyzwyczajeń staje się dla niego zbyt silna. Ronja i jej starsza siostra Melissa muszą wziąć sprawy w swoje ręce: zastąpić ojca i stanąć na wysokości zadania. Uczą się, że życie bywa trudne, pełne wyrzeczeń i bólu, ale mimo to możliwe jest znalezienie światła – w marzeniach, w sobie nawzajem i w rodzinnych więziach.

Film jest intymną, wzruszającą i realistyczną opowieścią o świątecznym czasie od tej drugiej strony – o potrzebie odpowiedzialności, sile dziecięcej nadziei i o tym, że „święta” to nie tylko radosne światła i przyjęcia, ale również walka i wytrwałość. Reżyserka Ida Sagmo Tvedte i twórcy filmu nie unikają trudnych tematów – bez retuszu pokazują rodzinę, która stara się przetrwać, mimo że tata robi wszystko, a i tak bywa za mało. Ale to właśnie w tej codzienności rodzi się magia – nie ta komercyjna, lecz ta drobna, prawdziwa: wspólny śmiech, mały triumf, gest troski.